Zaburzenia adaptacyjne mogą wystąpić u osób, które doświadczyły bardzo stresującego wydarzenia, często nagłego (np. śmierć bliskiej osoby, uczestnictwo w wypadku drogowym) lub zmuszone są do przystosowania się do nowej sytuacji życiowej (np. zmiana po rozwodzie, pojawienie się dziecka w rodzinie, emigracja, przejście na emeryturę). Mówimy wtedy często o kryzysie. Osoba jest zmuszona do zmiany systemu wartości, skorzystania z pomocy ludzi, których o taką pomoc nie prosiła, korzystania z różnych sposobów radzenia, których wcześniej nie musiała stosować.

Objawy, jakie towarzyszą zaburzeniom adaptacyjnym podobne są do depresji lub zaburzeń lękowych (tzw. nerwicowych). Pojawią się m.in. obniżony nastrój, lęk, niepokój, zamartwianie się, drażliwość, stres, napięcie, zaburzenia snu, spadek apetytu. Trwają do pół roku i ustępują bez pomocy specjalisty. Kiedy trwają dłużej lub są intensywne, warto skorzystać z psychoterapii, by poradzić sobie z istniejącymi trudnościami. Psychoterapeuta pomoże ułożyć swoje życie na nowo, zgodnie ze swoimi potrzebami.