Moment, gdy zauważymy, że partner nas zdradza jest bardzo trudny, budzi się w nas wiele emocji, nakręcają się myśli. W takiej chwili możemy zrobić lub powiedzieć coś, czego byśmy potem żałowali. Warto więc, najpierw ochłonąć. Spokojnie spisać wszystkie sygnały, które zauważyliśmy, obiektywnie spojrzeć na nie i zastanowić się, czy może któreś nie są irracjonalne. Później warto przemyśleć sobie, jak tą sytuację może widzieć partner. Można też spojrzeć oczami osoby trzeciej, zupełnie obiektywnej, zastanawiając się, co taka osoba z zewnątrz mogłaby o tym pomyśleć, jak oceniłaby to co mówię.

Gdy zmniejszą się emocje i mimo to podejrzewamy partnera o zdradę, wtedy warto poszukać dowodów, tak by w momencie, gdy będziemy chcieli o tym porozmawiać, mieli o co się oprzeć. Takimi dowodami mogą być relacje ludzi widzących partnera z inną osobą w sytuacji intymnej. To mogą być również zdjęcia, smsy, maile, nagrania, wyciągi operacji bankowych, paragony, itp. Zbieranie takich dowodów jest przykrym doświadczeniem i nieraz zniechęcającym osoby zdradzane do ich podjęcia.  Dają one jednak możliwość głębszego poznania sytuacji i nieraz uznania, że partner jest uczciwy i wierny.

Kiedy jednak stwierdzimy, że nasze podejrzenia się sprawdzają, zebrane dowody pozwolą nam mieć mocne argumenty w rozmowie z partnerem. Przyznanie się do zdrady, pozwoli sobie z nią poradzić, tak osobie zdradzającej, jak i zdradzanej.

                                                                                                              (źródło W. Wypler „Anatomia zdrady”, Warszawa 2016)