Jest to znaczny lęk lub niepokój dotyczący sytuacji społecznych, w których osoba obawia się zawstydzenia, zażenowania, upokorzenia lub odrzucenia przez inne osoby w następujących sytuacjach społecznych:

• interakcji międzyludzkich (rozmowa, spotkanie osób o nieprzychylnym nastawieniu), w której osoba jest narażona na ocenę innych osób,
• bycia obserwowanym (jedzenie, picie),
• wystąpień publicznych (przemawianie publiczne).

Strach ten jest tak silny, że przeszkadza w pracy, aktywności społecznej, relacjach, wywołuje dolegliwości społeczne, mogą mu towarzyszyć napady paniki. Osoba stara się unikać tych sytuacji, co jeszcze bardziej pogłębia lęk. Kiedy objawy te utrzymują się dłużej niż sześć miesięcy, wtedy możemy stwierdzić fobię społeczną.

Do innych postaci fobii społecznych należą:

• lęk przed zarumienieniem w obecności innych osób,
• lęk przed zadławieniem się lub rozsypaniem lub rozlaniem jedzenia podczas spożywania posiłków w miejscach publicznych,
• lęk przed byciem obserwowanym w pracy,
• lęk przed korzystaniem z toalet publicznych,
• lęk przed pisaniem lub podpisywaniem dokumentów w obecności innych,
• lęk przed tłumem,
• lęk przed egzaminami.

W leczeniu lęku tego rodzaju pomagają relaksacja, ćwiczenia fizyczne, desensytyzacja, czyli radzenie sobie z lękiem małymi krokami, pozytywna mowa wewnętrzna, zmiana błędnych przekonań, rozwijanie umiejętności w zakresie wyrażania emocji, asertywności, wzmacnianie poczucia własnej wartości, odpowiednie odżywianie.

                                                                                                                        źródło: E.J. Bourne, „Lęk i fobia” oraz DSM-5