D – depth of processing – głębia przetwarzania

O – overstimulation – przestymulowanie

E – emotional reaktivity – reaktywność emocjonalna

S – sensing the subtel – wyczuwanie subtelności

D – depth of processing – głębia przetwarzania

Osoby wysoko wrażliwe głębiej przetwarzają informacje niż tzw. „normalsi” (określenie osób o przeciętnym poziomie wrażliwości, za Petitcollin) – szukają relacji pomiędzy wszystkim co spostrzegają a podobnymi obiektami i/lub przeszłymi doświadczeniami. Jest to proces w pewnym sensie niezależny od nich, świadomy lub nieświadomy, trwający stale. Stąd mówi się, że wrażliwcy mają bardzo dobrą intuicję (podejmują decyzję nie wiedząc dokładnie, jak do niej doszli). Kiedy świadomie podejmują decyzję proces ten jest długi, czasem niemożliwy do zrealizowania, ponieważ rozważają każde za i przeciw korzystając z wszelkich doświadczeń również innych osób, przy jednoczesnej trudności z selekcją danych pod względem ich ważności. Ta cecha jednak może spowodować, że łatwiej im rozwiązać trudności, których nie chcą się podjąć inne osoby, bo są dla nich za trudne lub trwają zbyt długo.

O – overstimulation – przestymulowanie

Osoba, która dostrzega wiele szczegółów każdej rzeczy, sytuacji – a dotyczą one różnych kanałów zmysłowych, mają różny poziom intensywności, trwają zbyt długo – szybciej się męczy, bo przetwarza wiele danych. Normalsi cały dzień zwiedzają miasto, a wieczorem imprezują. Wrażliwcy po zwiedzaniu miasta są tak zmęczeni, że idą spać lub odpoczywają leżąc na tarasie. Każdy dodatkowy bodziec może wywołać smutek, zamknięcie się w sobie, złość czy nawet wybuch agresji. Dlatego WWO, również ekstrawertyczni, unikają sytuacji przestymulowania.

Ta cecha jest tą najbardziej widoczną dla innych i powoduje, że ludzie myślą, o WWO, że są słabi, dziwni, przesadzają, kombinują, że są odludkami.

E – emotional reaktivity – reaktywność emocjonalna

Wrażliwcy reagują mocniej na pozytywne i negatywne doświadczenia. Szczególnie jest to widoczne u WWO, które miały dobre dzieciństwo. Wrażliwi z trudnym dzieciństwem lub wieloma trudnymi doświadczeniami życiowymi będą bardziej skupiać się na negatywnych doznaniach.

Osoby wysoko wrażliwe są bardzo empatyczne – patrząc na drugą osobę rozpoznają jej emocje, czują je, odczuwają w sobie emocje drugiej osoby, przejmują jej emocje.

WWO więcej zapamiętują, poprzez dłuższe przeżywanie, a tym samym analizowanie danych sytuacji i zdarzeń, tak dobrych jak i trudnych. Mają tym samym większe zasoby do przetwarzania danej sytuacji.

Przypuszcza się, że wrażliwi bardziej doceniają dobre rezultaty i lepiej kombinują, jak do nich doprowadzić, np. planują super wycieczkę czy przyjęcie widząc już radość gości/uczestników wyprawy.

S – sensing the subtel – wyczuwanie subtelności

Osoba wysoko wrażłiwa rejestruje więcej niuansów, które umykają innym. Mówi się o większym wyczuleniu zmysłów. Temu zaprzecza Aron. Twierdzi, że nie zmysły a obszary mózgowe odpowiedzialne za złożone przetwarzanie informacji zmysłowych wykazują większą aktywność.

Zdolność ta jest bardzo przydatna m.in. do korzystania z przyjemności, do planowania, jest też podstawą pracy w wielu zawodach, np. psychoterapeuty czy lekarza.

Źródło:

E.N. Aron „Wysoko wrażliwi. Jak funkcjonować w świecie, który nas przytłacza”,

C. Petitcollin „Jak mniej myśleć”.