Objawy w depresji

Depresja jest chorobą, której objawy różnią się i są nieco inne u chorych, mogą mieć inne nasilenie, mogą występować lub nie. W swojej praktyce psychoterapeutycznej nie spotkałam dwóch osób, u których przebieg choroby byłby identyczny.

Poniżej zamieszczam listę większości objawów:

objawy afektywne (emocjonalne):

• obniżony nastrój, przygnębienie, smutek, apatia, płaczliwość,
• zniechęcenie, zobojętnienie, poczucie beznadziejności,
• poczucie pustki,
• poczucie bezradności,
• wyrzuty sumienia, poczucie winy – przyjmowanie winy (wyolbrzymionej) za siebie i za innych,
• lęk- jest w depresji objawem stałym, utrzymującym się nieustannie. Może osiągać różne nasilenie (od lęku niewielkiego stopnia do ataków paniki włącznie). Osoby skarżą się na poczucie napięcia, niepokoju, często „lokalizują” go w okolicy serca czy w brzuchu.
• drażliwość (szczególnie u dzieci),
• reakcje niewspółmierne do bodźców – łatwość wystąpienia niekontrolowanych reakcji (strach, gniew, zakłopotanie, sentymentalizm, śmiech, złość),
• utrata zainteresowań sprawami uznawanymi dotąd za ważne,
• zanik odczuwania przyjemności – osoby depresyjne nic nie cieszy, nawet to co wcześniej wywoływało radość (praca, wypoczynek, seks, kontakty społeczne, kontakty z rodziną, przyjaciółmi),
• izolacja społeczna – zamknięcie się w sobie,
• zanik czułości wobec bliskich,
• oddalenie się od Boga,
• rozmyślanie o śmierci – wyobrażenie choroby, własnego pogrzebu, wystawianie się na niebezpieczne sytuacje,
• myśli samobójcze.

objawy poznawcze:

• negatywne myślenie o sobie samym, o swoim otoczeniu, o swojej przyszłości,
• brak nadziei do osiągnięcia swoich celów życiowych,
• bezlitosny krytycyzm własnych czynów i cech,
• poczucie niezdolności do kierowania swoim życiem, do rozwiązywania problemów,
• negatywne myśli są irracjonalne i wyolbrzymione,
• niska samoocena,
• koncentrowanie się na przeszłości,
• zaburzenie procesów myślowych – koncentracji uwagi, podejmowania decyzji, funkcjonowania pamięci, zaburzenia zapamiętywania treści pozytywnych, spowolnione myślenie.

objawy fizyczne:

• obniżony poziom energii, zmęczenie,
• zmniejszona ruchliwość, uczucie ciężkości ciała,
• zaburzenia snu – trudności z zasypianiem, niedosyt snu, nadmiar snu, wczesne budzenie,
• zmiany łaknienia – przybieranie na wadze lub utrata masy ciała,
• niestrawność, suchość w ustach, mdłości, odruchy wymiotne, zaparcia,
• bóle stawów, głowy, krzyża – leki nie uśmierzają bólu, po ustąpieniu jednego rodzaju bólu, pojawia się drugi,
• nieregularne miesiączki,
• spadek popędu seksualnego – brak zainteresowania seksem, impotencja, brak orgazmu,
• odczucia niespecyficzne – poczucie osłabienia, zawroty głowy, bóle w klatce piersiowej, kolki żołądkowe, kłopoty z oddychaniem, pocenie się, mrowienie rąk i stóp, bóle głowy wrażenie dziwnego napięcia w karku lub w głowie.

Zaznaczam, że nie wszystkie objawy występują u osoby chorej. Aby stwierdzić depresję muszą pojawić się dwa z sześciu: spadek lub zwiększenie apetytu, nadmierna senność lub bezsenność, poczucie zmęczenia lub braku energii, obniżone poczucie własnej wartości, trudności ze skupieniem uwagi albo podejmowaniem decyzji, poczucie beznadziejności. Ponadto obniżony nastrój musi utrzymywać się dwa tygodnie przez większą część dnia.

W czym może pomóc psychoterapia?

W trakcie psychoterapii można pozbyć się objawów lub je znacznie zmniejszyć. Psychoterapeuta pomoże w radzeniu sobie ze smutkiem, poczuciem winy, opanowaniu strachu, pomoże odbudować poczucie własnej wartości, wesprze w podejmowaniu decyzji.

Czasem w leczeniu depresji, szczególnie, gdy objawy znacznie utrudniają codzienne funkcjonowanie, warto skorzystać z farmakologii. Zachęcam wtedy do skorzystania z wizyty u lekarza psychiatry.