Co można zrobić:

• zwracaj uwagę na ton głosu – ma być spokojny, optymistyczny, ale nie euforyczny.
• nie kieruj komentarzy o negatywnej treści – „znów muszę to robić”, „co za okropny dzień”.
• zamień słowa „powinno się”, „trzeba”, „musisz” na „ masz ochotę”.
• trenuj empatię – próbuj rozumieć; zachęcaj, gdy zobaczysz, że chory chciałby coś zrobić, ale potrzebuje jeszcze trochę motywacji.
• rozbijaj generalizacje – gdy pacjent mówi np. „wszyscy są okropni”, dopytaj kogo ma na myśli.
• zaakceptuj stan zdrowia chorego – bądź sam przekonany o tym, że depresja minie. Dzięki temu łatwiej będzie Ci przekonywać o tym chorego.
• zawsze poważnie traktuj przejawy myśli samobójczych – zachęcaj do kontaktu z lekarzem lub pojedź z chorym do najbliższego szpitala.
• pamiętaj, że powrót do zdrowia jest nierównomierny, poprawie zdrowia towarzyszą nagłe spadki samopoczucia. Dlatego chory powinien stopniowo wracać do codziennych zajęć i pracy.
• pamiętaj, że możesz być zmęczony, doświadczać wielu nieprzyjemnych emocji: uczucia złości, żalu, poczucia winy, możesz odczuwać przewlekłe napięcie. Może wystąpić tłumione poczucie winy, ponieważ chciałbyś się oderwać od chorego i jego świata, ale nie możesz. Dlatego ważne jest by domownicy znaleźli czas dla siebie, by mogli odpocząć, zregenerować swoje siły. Po odzyskaniu zdrowia, należy pomyśleć o wyjeździe czy innej formie wypoczynku.

Czego nie należy robić:

• mówić: „Nie przejmuj się” – osoba nie potrafi się nie przejmować, odczuwa poczucie winny, bezradność, brak sił.
• nie porównuj depresji chorego do sytuacji innych ludzi – „Inni mają dużo gorzej, a się nie przejmują”. Osoba wie, że ma najgorzej. Jeśli nawet czuje, że nie do końca tak jest, to poczucie bezsiły nie pozwala na poprawę swojej sytuacji.
• mówić „weź się w garść”, „weź się do roboty”, „praca dobra na wszystko” – osoba po prostu nie może tego zrobić. Dodatkowo frustrujemy chorego.
• nie zmuszaj do aktywności – kiedy potrzebuje leżeć w łóżku, warto mu na to pozwolić. Chory jest osłabiony, często podstawowe czynności, takie jak jedzenie czy pójście do toalety mogą sprawiać trudność. Można zachęcać do wykonywania drobnych czynności, ale nie zmuszać. W miarę powrotu do zdrowia sam będzie zwiększał swoją aktywność.
• nie zmuszaj do podejmowania decyzji – jeśli nie wie, co chce zjeść na obiad, sam o tym zdecyduj.