7. Wróciła do domu. Mateusz dziś tylko wchodził i wychodził, a to spotkanie, a to znowu jakieś sprawy na mieście. A ona tylko odbierała telefony: „Ola za pięć minut będę. Proszę zrób mi kawy. Muszę kończyć”. „Będę chwilę później. Stoję w korku”. „Wiem wystygła. Zamówisz mi obiad? Tak, to co zwykle. Dzięki” „Jasny gwint. Przepraszam, […]
– Czas na sprzątanie – uśmiechnęła się do niej. Zawsze robiła to tylko ustami. Ola nie wiedziała czy kobieta ma zęby. Trochę wydało jej śmieszne, że zastanawia się nad taką drobnostką, ale jednak było to dla niej ciekawe. Była identyczna jak człowiek, ale człowiekiem raczej nie była. – Nie mam. – Czego nie masz? – […]
– Opowiesz mi coś o niej, jak ją znalazłaś, skąd ją wzięłaś? – Mówiłam, jest od Heńka. – No a Heniek, skąd ją ma? – Nie wiem. – Nie wiesz? – Ola poznawała po przyjaciółce, że coś jest nie tak. I wiedziała, że jeśli tak jest, to ta nie umie kłamać. Wystarczy trochę docisnąć – […]
Usłyszała ostre pukanie do drzwi, potem ktoś nacisnął dzwonek, pukał, dzwonił, pukał. Była zdezorientowana, w popłochu nakładała szlafrok. Bała się. Wtedy ten policjant tak samo dzwonił i pukał. Dziś wzięła wolne, by mieć trzy dni weekendu. Chciała odpocząć i zająć się zamówionymi stroikami. Spojrzała przez wizjer. Odetchnęła. Otworzyła drzwi. – Przestraszyłaś mnie, co się stało? […]
Wróciła z pracy. Renata przyszła pogawędzić. Często tak robiły popołudniami. Sąsiadki od zawsze. Lubiły przesiadywać w kuchni Oli, parzyć herbatę za herbatą, podjadać ciastka. Tym razem postanowiły zjeść obiad – schabowe z marchewką. Zadzwonił telefon. To Robert, prosił by zaprojektowała bukiet dla jego mamy. Przechadzała się po pokoju i uzgadniała szczegóły. Spojrzała na łóżko. Już […]
Lubisz ciszę? – spytała. – W ciszy można wiele usłyszeć. – Wolisz milczeć niż mówić? – Mówię, gdy jest to potrzebne – Ola znów poczuła jej uśmiech w sobie. – Masz teraz jakieś imię? – Mam. – I oczywiście nie powiesz jakie? – Oczywiście – znów ten uśmiech – wydaje ci się, że kiedyś usłyszysz […]
Odcinek 1/20 Otworzyła okno, tak szeroko jak mogła. Był już wieczór. Czarne niebo i gwiazdy. I księżyc zwinięty w rogalik błyszczał tak blisko, jakby na wyciągnięcie ręki. Wzięła kubek z gorącą herbatą, poczuła zimne powietrze na skórze i w nozdrzach. Patrzyła przed siebie, nie myśląc o tym co codzienne, obok niej, nie słyszała szumu życia. […]